De Kleine Ambachten van Grote Boulevards

Het uitzicht van Brussel was tijdens de belle époque heel verschillend van vandaag. De vooravond van de Eerste Wereldoorlog is, voor een groot aantal van de Brusselaars, een periode die niets euforisch heeft in tegenstelling tot wat de geschiedenisboeken ons zouden kunnen doen geloven. De bevolking van Brussel en zijn voorsteden heeft een heel grote groei gekend tijdens deze periode – gaande van 205.000 inwoners in 1846 naar meer dan 610.000 in 1900 – , velen daarvan zijn aan hun lot overgelaten of uitgestoten. De industriële revolutie duwde een heel aantal boeren weg van hun land, deze zullen het aantal allerarmsten opblazen die in onze voorsteden opgesloten zitten.

Zonder inkomsten, zonder hulp en de openbare liefdadigheid weigerend, zullen deze ‘vergetenen’ van onze expansie- en vooruitgangsdromen, de ‘kleine ambachten’, zoals ze later genoemd zullen worden, uitoefenen. Zonder competities en zonder opleiding, zullen zij een levendige verbeelding tentoonspreiden om alle beschikbare ‘marktniches’ in te nemen in het hart van onze openbare ruimten.